Άφησα την Αθήνα για τον Πόρο!
Η απόφαση να μετακομίσω σε ένα μικρό νησί του Αργοσαρωνικού αποδείχθηκε σοφή. Ειλικρινά, μία από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα ποτέ στη ζωή μου – σίγουρα όχι εύκολη, αλλά, χωρίς αμφιβολία, ανεκτίμητη.
Ένα υπέροχο άρθρο για τον Πόρο στο flowmagazine.gr!
Έχω μετακομίσει αρκετές φορές. Έχω ζήσει στο Ναύπλιο, στη Θεσσαλονίκη, σε τρεις πόλεις της Ρουμανίας, στην Αθήνα. Η Αθήνα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Όταν η ζωή μου εκεί άρχισε να μη με ικανοποιεί, σκέφτηκα πως ίσως είναι ώρα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Το όνειρό μου ήταν να μείνω κάποτε σε ένα νησί, να βλέπω καθημερινά τη θάλασσα, να μπορώ να απολαμβάνω τη φύση και την ηρεμία και να εργάζομαι αποδοτικά. Ήθελα να έχω την αίσθηση ότι η ζωή μου είναι καλή, πλήρης, ότι δε ζω για να δουλεύω, αλλά ότι ζω για να κάνω αυτό που αγαπώ και για να προσφέρω.
Η καθημερινότητα σε μία μεγαλούπολη με πληθυσμό μεγαλύτερο των τριών εκατομμυρίων, με αποστάσεις που μπορούν να κουράσουν μαραθωνοδρόμο και με ρυθμούς που μπορούν εκνευρίσουν ακόμη και τον πιο υπομονετικό άνθρωπο δεν είναι απλή. Ούτε ευχάριστη. Η δουλειά μου ήταν ουσιαστικά και η ζωή μου. Δίδασκα καθημερινά, για 6 ώρες την ημέρα, σε ένα κέντρο ξένων γλωσσών μία ώρα μακριά από το σπίτι μου. Όταν γυρνούσα στο σπίτι ασχολούμουν με τη δουλειά μου ως μεταφράστρια. Φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται για πολύ περισσότερες ώρες και ίσως είναι στον δρόμο για περισσότερες ώρες. Αυτοί οι ρυθμοί, όμως, δεν ταίριαζαν σε εμένα. Η πλήρης απουσία κοινωνικής ζωής επίσης δεν ταίριαζε σε εμένα. Λίγο δύσκολο να έχει κανείς κοινωνική ζωή, όμως, όταν ξεκινά τη δουλειά του στις 11 το πρωί για να τελειώσει στη μία μετά τα μεσάνυχτα…
Έτσι, λοιπόν, πριν από έναν χρόνο αποφάσισα πως θα παραιτηθώ από τη δουλειά μου και θα μετακομίσω στον τόπο που πάντα επέστρεφα για να ηρεμήσω και για να ανασυνταχθώ, στον Πόρο. Είχα ήδη κάνει τους υπολογισμούς μου και γνώριζα πως μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου για έξι μήνες έως ότου να βρω μία δουλειά στο νησί. Παραιτήθηκα, λοιπόν, από μία δουλειά που αγαπούσα πολύ και με θλίψη αποχαιρέτισα κάποιες από τις καλύτερες εργοδότριες και συναδέλφισσες που είχα ποτέ, οι οποίες έδειξαν κατανόηση για την απόφασή μου και με υποστήριξαν όταν τους ανακοίνωσα πως δε θα είμαι μαζί τους τη νέα σχολική χρονιά. Από την άλλη, ήμουν ενθουσιασμένη που μάζευα τα πράγματά μου, που έκανα μία γερή εκκαθάριση στη ντουλάπα μου και που θα περνούσα ένα καλοκαίρι στο Ναύπλιο, τον τόπο καταγωγής μου, και στον Πόρο.
Όταν εγκαταστάθηκα στο νησί, δεν πίστευα πως έκανα ό,τι είχα διαβάσει σε διάφορες ιστορίες ανθρώπων που πήραν την απόφαση να αλλάξουν δραματικά τη ζωή τους. Επίσης, δεν πίστευα πως η θέα που αντίκριζαν τα μάτια μου είναι ένα αληθινό τοπίο και όχι μία γιγάντια καρτ-ποστάλ. Το βράδυ ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια που στα φώτα της Αθήνας δε φαίνονταν ποτέ. Τα μπαλκόνια ήταν γεμάτα λουλούδια και γειτόνισσες που με ευγένεια με καλημέριζαν. Πρώτη φορά μπορούσα να δουλέψω έξω, στο μπαλκόνι μου, να μυρίζω τα γιασεμιά, να βρίσκω άγνωστες γάτες κάτω από το κρεβάτι μου και να ξέρω πως έχω χρόνο να τελειώσω τη δουλειά μου, να μαγειρέψω, να διαβάσω το βιβλίο μου, να βάλω ένα πλυντήριο και να πάω σε μία πολιτιστική εκδήλωση σε μία μόνο ημέρα!
Ίσως σας ακούγονται εξαιρετικά ενθουσιώδη όλα αυτά και λίγο ψεύτικα ή υπερβολικά, όμως δεν είναι έτσι. Από τον Αύγουστο έως και σήμερα, η ποιότητα της ζωής μου έχει βελτιωθεί σημαντικά. Έκανα εθελοντισμό σε ένα εκπαιδευτικό και πολιτιστικό κέντρο στο οποίο πλέον εργάζομαι (γιούπι!), διάβασα αρκετά βιβλία, είμαι μέλος μίας ομάδας βιβλίου και μίας ομάδας κινηματογραφικών προβολών, ταξίδεψα και τώρα μαζί με τη δουλειά μου κάνω δύο διαδικτυακά μαθήματα, μεταφράζω ένα θεατρικό έργο και ξεκίνησα ξανά να ζωγραφίζω.
Ζω στο νησί εδώ και δέκα μήνες. Ίσως είναι νωρίς για να πω μεγάλα λόγια, αλλά δε θα άλλαζα εύκολα τη ζωή που έχω τώρα. Δουλεύω σίγουρα αρκετά, αλλά έχω χρόνο για εμένα, γνωρίζω υπέροχους ανθρώπους, περπατώ, απολαμβάνω την απίστευτη ομορφιά που υπάρχει τριγύρω και σκέφτομαι πως τώρα ναι, έχω την αίσθηση της ζωής που ήθελα πάντοτε να έχω.
Πλέον είμαι σίγουρη πως όταν έχει κανείς ένα όνειρο, όταν μετατρέψει το όνειρο αυτό σε στόχο ζωής και προσπαθήσει σκληρά, μπορεί να τα καταφέρει και να υλοποιήσει τον στόχο του. Παρά τις δυσκολίες που καθημερινά ζούμε, υπάρχουν ευκαιρίες όταν θέλει κανείς να τις δει, όταν υπάρχει θέληση για σκληρή δουλειά και όταν δε το βάζουμε κάτω.
Χαιρετισμούς από τον Πόρο, λοιπόν!
Σχετικοί σύνδεσμοι:
- Τουριστική σελίδα για το νησί του Πόρου, εδώ
Συντάκτρια: Αναστασία Καρούτη
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο flowmagazine.gr
