Η Φαίη Ορφανίδου μάς μιλά

Η Φαίη Ορφανίδου, μέλος του Δ.Σ. και διευθύντρια της Καθετής, έχει πρώτο πτυχίο στις Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό και μεταπτυχιακά σε Κοινωνικές Επιστήμες και Εκπαίδευση και Ανθρώπινα Δικαιώματα. Επί 20 χρόνια εργαζόταν ως μεταφράστρια και υποτιτλίστρια από και προς τα αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά και γερμανικά. Έχει επίσης εργαστεί στο πεδίο της κοινωνίας των πολιτών για το WWF Ελλάς και για τη Fair Trade Ελλάς, ως Project Manager. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Ερμηνευτών Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, Πολιτιστικής Διαχείρισης, Διοίκησης Ανθρώπινων Πόρων, Δημοσίων Σχέσεων, Project Management. Στρατηγικής για Μικρομεσαίες ΜΚΟ και Business Coaching. Θα συμμετέχει ως σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού και coach στο νέο πρόγραμμα «Ζωή και Καριέρα» της Καθετής.

Μιλήστε μας για τη δουλειά σας.

Είμαι μέλος του Δ.Σ. και διευθύντρια της Καθετής. Η Καθετή εγκαινιάζει το «Ζωή και Καριέρα», ένα πρόγραμμα επαγγελματικής και προσωπικής ανάπτυξης, επαγγελματικού προσανατολισμού και απόκτησης δεξιοτήτων. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος θα προσφέρονται συμβουλευτική καριέρας, συνεδρίες coaching και μια σειρά βίντεο προσωπικής και επαγγελματικής ανάπτυξης. Πρόκειται για αξιόλογες υπηρεσίες, στις οποίες δεν θα είχαν απαραίτητα πρόσβαση οι μαθητές και οι επαγγελματίες της περιοχής. Αυτό το πρόγραμμα είναι στο κέντρο της στόχευσης της Καθετής για βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής.

Ποια είναι η σχέση σας με την περιοχή;

Ζω στο Λεμονοδάσος, εργάζομαι στον Γαλατά, οι γονείς μου ζουν στον Πόρο. Η ίδια μεγάλωσα στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, αλλά η μητέρα μου είναι από τον Πόρο. Ανήκει στην οικογένεια Βέττα. Πέρασα τη μισή μου ζωή εδώ -Σαββατοκύριακα, διακοπές, αργίες- και από το 2012 προσπαθώ να γίνω μόνιμη κάτοικος. Αρχικά υπήρξα ιδρυτικό μέλος της «Τέχνης στο Παλιό Λιτρίβι», του πολιτιστικού πολυχώρου στην Πούντα, και από το 2017 ίδρυσα με την ξαδέλφη μου Εύα Δουζίνα την Καθετή.

Πώς έχει επηρεάσει η κρίση το έργο και τη ζωή σας και πώς την αντιμετωπίζετε;

Απαντώ αυτή την ερώτηση εν μέσω μιας νέας, ίσως πιο σημαντικής, κρίσης, λόγω του Covid-19. Η απάντηση και στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια. Φυσικά και επηρεάζεται τόσο το εκάστοτε έργο όσο και η ζωή μου γενικότερα από τις κρίσεις. Όμως οι κρίσεις είναι πάντα οι καλύτερες περίοδοι για να έρθει κανείς αντιμέτωπος με τις επιλογές του και να αλλάξει ρότα όπου χρειάζεται. Προσπαθώ πάντα να σκέφτομαι πολύπλευρα, δημιουργικά και ευέλικτα, να «ανακατεύω την τράπουλα», όπως συνηθίζω να λέω. Έτσι έχω αντιμετωπίσει όλες τις κρίσεις στη ζωή μου, είτε προσωπικές είτε συλλογικές.

Ποιες γνώσεις και ποια στοιχεία της προσωπικότητάς σας σας έχουν φανεί πιο χρήσιμα στη δουλειά σας;

Η ευελιξία, που ήδη προανέφερα, η φιλοπεριέργεια και η εργατικότητα ήταν πάντα τα όπλα μου στη ζωή. Επίσης, η πίστη μου στους ανθρώπους, χάρη στην οποία απέκτησα ένα μεγάλο κύκλο φίλων και συνεργατών, τον οποίο συνεχίζω να διευρύνω. Καθαρά πρακτικά, η αγάπη μου για τις ξένες γλώσσες και το ενδιαφέρον μου για ποικίλα γνωστικά πεδία, από τα πιο θεωρητικά ως τα πιο τεχνικά, με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Τέλος, καθοριστική ήταν η διάθεσή μου για προσφορά, που μετουσίωσα σε πράξη μέσω του εθελοντισμού. Είμαι εθελόντρια για διάφορους σκοπούς πάνω από 20 χρόνια τώρα και είναι μια στάση ζωής που δεν θα άλλαζα με τίποτα, γιατί μου έχει δώσει πολύ περισσότερα από όσα έχω προσφέρει εγώ στους άλλους.

Τι θα θέλατε να βελτιώσετε στον εαυτό ή και στη δουλειά σας; Ποιες είναι οι ελλείψεις ή τα μειονεκτήματά σας και πώς σας έχουν επηρεάσει αυτά;

Κάτι που πάντα ήθελα να αλλάξω στον εαυτό μου -και σε μεγάλο βαθμό το έχω καταφέρει- είναι το εξής: όταν είχα μια ιδέα ενθουσιαζόμουν πολύ, αλλά γρήγορα αυτός ο ενθουσιασμός «ξεφούσκωνε» και έχανα το κίνητρό μου. Έψαχνα «συνοδοιπόρους» για να το υλοποιήσουμε μαζί, με την ελπίδα να με βοηθήσουν αυτοί να διατηρήσω την ορμή μου. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να βρίσκουμε μέσα μας το κίνητρο για οτιδήποτε κι αν θέλουμε να κάνουμε, είτε στη ζωή είτε στην καριέρα μας. Μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι/-ες και, κυρίως να έχουμε την ευθύνη των πράξεών μας. Τον επιτυχιών και των λαθών μας. Είναι μια πορεία ενηλικίωσης, η οποία μόνο σε καλό μπορεί να μας βγει. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι όμορφο και επιθυμητό να μοιραζόμαστε ό,τι κάνουμε.

Τι θα κάνατε διαφορετικά και τι θεωρείτε ότι έχετε κάνει πολύ σωστά στη σταδιοδρομία σας;

Θα πω το κοινότυπο ότι δεν θα έκανα τίποτα διαφορετικά, γιατί, όπως λέω, «Κανείς ποτέ δεν έμαθε από τα λάθη των άλλων, μόνο από τα δικά του». Οπότε, μόνο πράττοντας, σωστά ή λάθος, προχωράς. Ωστόσο, έχω περάσει αρκετά δύσκολα λόγω κάποιων επιπόλαιων επιλογών μου. Το μάθημα που πήρα είναι ότι όταν κάνεις οποιαδήποτε κίνηση, αυτή δεν πρέπει να ορίζεται από το σημείο από το οποίο θέλεις να φύγεις αλλά από εκείνο στο οποίο θέλεις να πας. Να μη σε καθοδηγεί λοιπόν η ανάγκη για φυγή αλλά κάποιος στόχος που έχεις θέσει.

Αυτό που έχω κάνει πολύ σωστά -και συνεχίζω να το κάνω- είναι να ασχολούμαι πάντα με πράγματα που μου δίνουν κάτι πέρα από πτυχία, προϋπηρεσία ή χρήματα. Ήταν πάντα ασχολίες που με γέμιζαν και με πήγαιναν παραπέρα. Πολύ σημαντικό, επίσης, με έκαναν να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος και καλύτερη επαγγελματίας.

Τι θα συμβουλεύατε ένα νεαρό άτομο που θα ήθελε να κάνει αυτό που κάνετε;

Ως coach, απαγορεύεται να δίνω συμβουλές. Είμαι εκεί απλά για να υποστηρίζω τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί μου να πετύχει το καλύτερο που κρύβει μέσα του. Από παιδιά ακόμα, έχουμε όλες τις απαντήσεις. Αυτό που αποκτούμε στην πορεία της ζωής μας είναι καλύτερη κρίση και περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας. Κάτι όμως που θα ήθελα να τονίσω στα άτομα νεαρής ηλικίας είναι ότι υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να φτάσουμε στον επιθυμητό μας προορισμό. Οι απογοητεύσεις είναι μέσα στη ζωή, αλλά πάντα υπάρχουν κι άλλες ευκαιρίες. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας κλείσει τον δρόμο, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον, άμεσα και αργότερα;

Σε επαγγελματικό επίπεδο, να πιστοποιηθώ ως coach από το International Coach Federation. Σε προσωπικό επίπεδο, να βγω από τον κατ’ οίκον περιορισμό λόγω κοροναϊού, όταν τελειώσει με το καλό αυτή η πρωτόγνωρη συνθήκη που ζούμε, ώστε να απολαύσω τον παράδεισο στον οποίο ζω και να ξαναδώ τους ανθρώπους μου! Και βέβαια, να ανοίξει ξανά η «Καθετή» και να ξαναρχίσουν τα μαθήματα ελληνικών και όλα τα άλλα υπέροχα πράγματα που γίνονται στον χώρο μας. Είναι αλήθεια ότι όταν συμβαίνουν τέτοια κοσμοϊστορικά γεγονότα συνειδητοποιεί κανείς ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο τελικά από όσα μας φαίνονταν αυτονόητα μέχρι πριν από λίγο.

Τι άλλο θα θέλατε να προσθέσετε;

Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς, παραμένουμε δημιουργικοί! Θα περάσει κι αυτό!