Λιγοστές καλημέρες
Η διδασκαλία κατά τη διάρκεια της πανδημίας
Η Καθετή καθιερώνει μια στήλη με άρθρα σχετικά με την εκπαίδευση, με την πένα των ίδιων των εκπαιδευτικών. Η Μαρία Πατεράκη είναι καθηγήτρια Πληροφορικής και υποδιευθύντρια του Γυμνασίου Γαλατά. Μας μιλά για την εμπειρία της από τη διδασκαλία την περίοδο της πανδημίας. Μια διδασκαλία με λιγοστές καλημέρες.
Αν με ρωτήσετε τι θα θυμάμαι από την Covid εποχή την περίοδο της διαδικτυακής διδασκαλίας, θα σας πω για εκείνη τη χρονική περίοδο που ξεκίνησαν οι λιγοστές καλημέρες από τα παιδιά. Τα πρωινά εκείνων των συναισθηματικά παγωμένων μηνών της καραντίνας. Αποτέλεσμα του αισθήματος ματαιότητας, υποθέτω. Χρονική περίοδος που δεν ορίζεται και δεν τοποθετείται με ακρίβεια. Καλημέρες που από λιγοστές έγιναν μηδαμινές.
Δεν είχαμε προετοιμαστεί
Αν με ρωτήσετε τι θα θυμάμαι από την Covid εποχή στη δια ζώσης διδασκαλία, μετά τη διαδικτυακή, θα σας πω για όλη τη χρονική περίοδο που οι λιγοστές καλημέρες ήταν απλώς το σημείο εκκίνησης της νέας κανονικότητας μέσα στο σχολείο. Μιας κανονικότητας που δεν είχαμε προβλέψει και για την οποία δεν είχαμε προετοιμαστεί. Παιδιά να εκφράζουν με όλους τους δυνατούς, και συνήθως δύσκολους, τρόπους την αγωνία τους, τη μοναξιά τους, την αβεβαιότητά τους, το τραύμα τους, το αφρόντιστο τραύμα τους. Όλα αυτά που εκφράζουν το πώς βίωσαν το πέρασμα της πανδημίας από την κοινωνία τους, από την κοινότητά τους, από τις οικογένειές τους, από μέσα τους. Αυτή η χρονική περίοδος ορίζεται, η έναρξή της, τουλάχιστον, και είναι η έναρξη της προηγούμενης σχολικής χρονιάς. Το κλείσιμό της, καθώς και ο τρόπος για να φτάσουμε σε αυτό, παραμένουν άγνωστα.
Τώρα ή κάποτε
Μόνο να δοκιμάσουμε μπορούμε. Και ξέρουμε και τι: Να δίνουμε λίγο παραπάνω χρόνο από τη ζωή μας στο ανθρώπινό μας πρόσωπο όσο βρισκόμαστε στο σχολείο μαζί με τα παιδιά μας. Το ευάλωτο, το φροντιστικό, το δοτικό, το μετριασμένο από τις άμυνες που επιβάλλει ο ρόλος μας. Το πρόσωπο που κάνει όλα τα τρομαγμένα πλάσματα να μαλακώσουν, να ακούσουν, να μιλήσουν και να επιστρέψουν τη φροντίδα σε μας ή και στον κόσμο. Τώρα ή κάποτε.
Η μαρτυρία της Μαρίας Πατεράκη για τον τρόπο που βίωσε την Covid εποχή, αλλά και τη δια ζώσης διδασκαλία που ακολούθησε αμέσως μετά, δεν άφησε ασυγκίνητη την ομάδα της Καθετής. Βιώσαμε τις αμέτρητες δυσκολίες που προέκυψαν. Νιώσαμε πως οι συνθήκες εμποδίζουν και τη δική μας πρόθεση να συμβάλουμε στην προετοιμασία των νέων για τη μελλοντική ζωή τους, είτε αυτό λέγεται μαθήματα ελληνικών, είτε σεμινάρια με στόχο την απόκτηση νέων δεξιοτήτων.
Γι’ αυτό, βγαίνοντας από αυτήν τη δύσκολη περίοδο, θελήσαμε να ενισχύσουμε το έργο των εκπαιδευτικών και την εκπαιδευτική κοινότητα ευρύτερα. Δωρίσαμε τεχνολογικό εξοπλισμό στα σχολεία. Προσφέραμε δωρεάν κάρτα μέλους σε εκπαιδευτικούς και μαθητές/-ριες, ώστε να διευκολύνουμε τη συμμετοχή τους στα σεμινάρια και σε όλες τις δραστηριότητές μας.
Ένα τέτοιο σεμινάριο είναι και η ασφάλεια στο διαδίκτυο που προσφέρει διαδικτυακά η ίδια η Μαρία Πατεράκη, πάνω στο αντικείμενο της, στις 26 Οκτωβρίου, στις 6 μ.μ.
