Ο Γιώργος Φούφας μάς μιλά
Ο Γιώργος Φούφας μάς μιλά για το εσωτερικό του ταξίδι μέσα στον εαυτό του και τα εξωτερικά του ταξίδια σε τόπους, ανθρώπους και ασχολίες. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός και ολοκλήρωσε σπουδές στη Γεωπονική πριν στραφεί στη φυσική καλλιέργεια και το κουνγκ φου. Συνδύασε αυτούς τους δύο φαινομενικά ανεξάρτητους δρόμους στο κτήμα του κοντά στον Ισθμό. Εκεί καλλιεργεί εφαρμόζοντας φυσικές μεθόδους, διδάσκοντας παράλληλα τους μαθητές του. Από τις 8 Μαρτίου και κάθε δεύτερη Κυριακή του μήνα, θα διδάσκει αυτοάμυνα και στην Καθετή.
Μιλήστε μας για τη δουλειά σας.
Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, γιατί εμένα η δουλειά μου είναι να μην έχω δουλειά. Δεν δουλεύω, παράγω έργο. Είμαι σε ένα κτήμα που καλλιεργώ για να ζω, να τρέφομαι και να τρέφω και τους ανθρώπους που έρχονται και φιλοξενούνται. Οπότε, αν θεωρήσουμε δουλειά ότι θα πρέπει από κάπου να αμείβομαι γι’ αυτό, αμείβομαι από την τροφή που παράγω. Όταν μου λείπει η τροφή -όταν δεν έχει το κτήμα να παράγει για εμένα- συνήθως προκύπτει τροφή γιατί φέρνουν και οι μαθητές μου τροφή. Οπότε δεν μπορώ να πω οτι δουλεύω κάπου για να ζήσω, αλλά ότι ζω περισσότερο για να εργάζομαι για κάτι που μου αρέσει. Δεν δουλεύω για να δουλεύω, ουτε ζω για να δουλεύω.
Ποια είναι η σχέση σας με την περιοχή;
Κατ’ αρχάς, πέρα απ’ το ότι θα γίνουν τα μαθήματα της αυτοάμυνας και της ενίσχυσης και ενδυνάμωσης γυναικών και ανθρώπων που το έχουν πραγματικά ανάγκη, η σχέση μου θα χτιστεί, αν και έχει ήδη ξεκινήσει. Με την περιοχή είχα επαφή πριν χρόνια όταν ερχόμουν για τα βιολογικά προϊόντα σε γεωπόνους. Ερχόμουν και σαν ελεγκτής και σαν βιοκαλλιεργητής αργότερα.
Πώς έχει επηρεάσει η κρίση το έργο και τη ζωή σας και πώς την αντιμετωπίζετε;
Η κρίση για μένα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία. Πέρα απ’ το ότι μου έδωσε την ευκαιρία να αλλάξω γραμμή πλεύσης και να συνδέσω τη φιλοσοφία ζωής που είχα για την αυτάρκεια και τη ζωή μέσα από τη διαδικασία της φυσικής καλλιέργειας και της οικολογικής γεωργίας, η κρίση με ανάγκασε να το πράξω αυτό. Να το κάνω πραγματικότητα. Οπότε από το θεωρητικό και φιλοσοφικό μέρος, πέρασα τα τελευταία χρόνια στην εφαρμογή, στην πράξη. Και πιστεύω ότι ως ένα βαθμό το κατάφερα.
Ποιες γνώσεις και ποια στοιχεία της προσωπικότητάς σας σας έχουν φανεί πιο χρήσιμα στη δουλειά σας; Ποιες είναι οι ελλείψεις ή τα μειονεκτήματά σας και πώς σας έχουν επηρεάσει αυτά;
Η γεωπονική μου γνώση με βοήθησε σ’ ενα βαθμό στο να καταλάβω -χωρίς να λέω ότι τα χρόνια των σπουδών στη Γεωπονική της Αθήνας ήταν άχρηστα- ότι η γνώση είναι πέρα απ’ τα βιβλία. Η γνώση βρίσκεται σ’ αυτό που έζησα. Το βίωμα μέσα στο κτήμα, που είχα όλα αυτά τα χρόνια. Και ήταν μια πρωτόγνωρη φυσική εμπειρία. Ήταν μια διαδρομή προς τα μέσα τελικά. Αυτό που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν ένα στοιχείο που με κατηύθυνε προς τα εκεί, ότι από παιδί ήμουν αρκετά εσωστρεφής, και αυτό το εκμεταλλεύτηκα για να κάνω τα «ταξίδια προς τα μέσα» πιο εύκολα. Όχι ότι δεν μ‘ αρέσει η κοινωνικότητα, αλλά μου αρέσει η κοινωνικότητα πια που είναι υγιής, που είναι ισσοροπημένη. Η εσωστρέφειά μου αυτή μού χρησίμευσε πάρα πολύ. Αυτό που άλλοι το θεωρούν ελάττωμα, εγώ το έκανα προτέρημα για να κοιτάξω «προς τα μέσα».
Τι θα κάνατε διαφορετικά και τι θεωρείτε ότι έχετε κάνει πολύ σωστά στη σταδιοδρομία σας;
Θα ξεκινήσω από αυτό που δεν έπραξα σωστά. Το όνειρό μου ήταν όλο αυτό που τώρα ζω. Επειδή όμως έκανα το όνειρό μου ζωή και πραγματικότητα, από το όνειρο και τη ζωή και την πραγματικότητα ξέχασα ότι υπάρχουν οι προσωπικές σχέσεις, που χτίζονται, και οι οποίες απαιτούν άλλου είδους θυσίες και προσπάθεια, και αυτό χάθηκε. Εκεί δεν τα πολυκατάφερα. Έκανα οικογένεια, έχω κάνει ένα παιδί. Δεν ζει η γυναίκα μου τώρα, αλλά οι σχέσεις μου γενικά ήταν δύσκολες, γιατί μπροστά σ’ αυτό το οποίο έχτιζα εδώ όλα τα υπόλοιπα υπήρχαν και δεν υπήρχαν. Οπότε δεν ξέρω αν έκανα κάτι σωστά ή λάθος, αλλά σίγουρα υπάρχει ένα έλλειμμα που δεν θα ήθελα να υπάρχει. Σωστό και λάθος δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτως ή άλλως. Το τι έκανα καλά θα φανεί στο τέλος, με το χειροκρότημα.
Τι θα συμβουλεύατε ένα νεαρό άτομο που θα ήθελε να κάνει αυτό που κάνετε;
Συνήθως τώρα πια δεν συμβουλεύω. Παλιότερα ήμουν σχεδόν ακτιβιστής. Επειδή ήμουν πολύ δοσμένος στα κοινωνικά, στην κοινωνική αντίδραση και κοινωνική διαδικασία, δηλαδή την εξέλιξη μέσα από την διάδραση των ανθρώπων. Τώρα συνήθως δεν συμβουλεύω, το μόνο που λέω είναι απλά «Βρείτε τη φύση την αληθινή μέσα σας. Κάντε το ταξίδι μέσα και το έξω θα αποκαλυφθεί μαγικά». Οπότε σ’ αυτή τη διαδρομή μπορώ να είμαι συνοδοιπόρος. Να παίξω τον ρόλο του συνοδοιπόρου. Αλλά σε καμία περίπτωση να δείξω έναν δρόμο που έχω διαλέξει εγώ. Γιατί ο δρόμος που έχει διαλέξει ο καθένας είναι τελείως προσωπικός και ατομικός και απλά συναντιόμαστε στο τέρμα του. Στην πορεία συναντιόμαστε ως ενσαρκώσεις, ως καταστάσεις γήινες, αλλά η πραγματική μας ζωή θα συναντηθεί στο τέρμα ή στη μεγάλη αρχή.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον, άμεσα και αργότερα;
Τα σχέδιά μου; Είμαι από τους ανθρώπους που δεν κάνουν σχέδια. Τα μόνα σχέδια που κάνω είναι να ζωγραφίζω με το μολύβι σε ένα χαρτί. Δεν κάνω σχέδια ούτε έχω κάποια στο μυαλό μου. Αυτό που ίσως κάποιος μπορεί να πει ότι είναι σχέδιο είναι να παρακολουθώ την εξέλιξη του κτήματος που ζω και να είμαι εναρμονισμένος σε αυτό.
Τι άλλο θα θέλατε να προσθέσετε;
Σχετικά με τα μαθήματα αυτοάμυνας που θα γίνουν στην Καθετή, είναι για μένα πάντα μια ξεχωριστή εμπειρία η επαφή με ανθρώπους που θέλουν να μοιραστούν ένα μέρος από αυτό που γνωρίζω. Σ’ αυτήν την εμπειρία συνήθως αυτός που θεωρητικά είναι δάσκαλος γίνεται μαθητής πολλές φορές. Αυτό είναι που μου αρέσει και πάρα πολύ, αυτό με μικραίνει ηλικιακά.
