Smallville – Ένα μέλος της ομάδας αφηγείται
Η πρώτη εβδομάδα του Οκτώβρη ήταν γεμάτη· νέα πρόσωπα, νέες εμπειρίες, πολλές συζητήσεις για θέματα που καθημερινά ζούμε και στα οποία, ωστόσο, σπάνια εμβαθύνουμε. Πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει ανθρώπους σε μία μικρή επαρχιακή πόλη και σε ένα εξίσου μικρό νησί; Πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για την εμπειρία της μετανάστευσης και της προσαρμογής σε έναν τόπο, με ανθρώπους που έχουν βιώσει κάτι τέτοιο και που πασχίζουν να ενσωματωθούν; Πώς μπορούν νεαρά άτομα να καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους χωρίς να αναγκαστούν να φύγουν από τον τόπο τους;
Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα θέματα ανοίχτηκαν κατά τη διάρκεια των άτυπων κοινωνικών συμβουλίων του Smallville. Σχηματίστηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα, με ανθρώπους από τις γύρω περιοχές του Πόρου και του Γαλατά, αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας και από το εξωτερικό, με ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, με διαφορετικά ενδιαφέροντα, αλλά με κοινό γνώμονα το ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν γύρω μας και τη θέληση να μοιραστούν προσωπικές τους σκέψεις.
Αφού γνωρίσαμε ο ένας τον άλλο και αφού μιλήσαμε για εμάς τους ίδιους, για τις ανησυχίες μας και για ερωτήματα που μας απασχολούν, η συζήτηση στράφηκε σε γενικότερα θέματα που αναλύσαμε αντλώντας ιδέες και παραδείγματα από την καθημερινότητά μας. Μιλήσαμε για το χιούμορ που μπορεί πολλές φορές να στρέφεται ενάντια σε ολόκληρες κοινωνικές ομάδες· είδαμε πόσο αναγκαίο είναι να ευαισθητοποιούμαστε όταν συμβαίνει κάτι που μπορεί να βλάψει κάποιον που θεωρείται διαφορετικός – μιας και κάποτε όλοι και όλες θεωρούμαστε διαφορετικοί/-ες. Μάθαμε πώς να αναγνωρίζουμε τα κοινωνικά μας προνόμια, τα οποία μπορούν να απορρέουν από το φύλο μας, το σεξουαλικό μας προσανατολισμό, τη φυλή, την καταγωγή, την κοινωνική τάξη, τη θρησκεία μας. Αντίστοιχα, μιλήσαμε για τον κοινωνικό αποκλεισμό και τα κοινωνικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της περιοχής, όπως η έλλειψη υποδομών για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα ή η προκατάληψη που ίσως αντιμετωπίζουν οι μετανάστες που ζουν εδώ. Οι ευκαιρίες που χάνονται λόγω της απόστασης από την Αθήνα και από άλλες πόλεις και η έλλειψη πολιτιστικών ερεθισμάτων ιδίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα συζητήθηκαν πολύ – όπως και η ανάγκη να δημιουργηθούν ξανά δεσμοί εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της τοπικής κοινωνίας. Η χαρά, η προσφορά, η φιλία και η επιθυμία να καλημερίζει ο ένας τον άλλο στον δρόμο ή στη βάρκα, στο καθημερινό πέρασμα «απέναντι» ήταν κάποια θέματα που απασχόλησαν εξίσου: είμαστε ανοιχτοί σε ανθρώπους που δε γνωρίζουμε; Μπορεί ένας άνθρωπος που μόλις εγκαταστάθηκε στην περιοχή να νιώσει ευπρόσδεκτος και να ενσωματωθεί στην τοπική κοινωνία; Μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά ο ένας στον άλλο, χωρίς να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας το φόβο του σχολιασμού;
Οι συζητήσεις ήταν πολλές και οι ώρες περνούσαν, ωστόσο το υλικό της παράστασης-ντοκιμαντέρ που ετοιμάσαμε προέκυψε πολύ γρήγορα. Έπειτα, ήρθαν οι πρόβες, η προσπάθειά μας να πούμε τα ίδια μας τα λόγια με τρόπο απλό, σαν να μιλάμε μεταξύ μας για πρώτη φορά. Όσες κι αν ήταν οι πρόβες, όμως, όση κούραση και άγχος και αν είχαμε, το αποτέλεσμα και η συζήτηση που ακολούθησε την παράσταση μας αποζημίωσαν, μιας και είδαμε το ενδιαφέρον του κοινού και την όρεξη των θεατών να μείνουν και να συζητήσουν μαζί μας.
Νιώσαμε πως οι ώρες που αφιερώσαμε στο Smallville έπιασαν τόπο, νιώσαμε πως κάναμε νέους φίλους και πως βρήκαμε ανθρώπους στους οποίους μπορούμε να εμπιστευτούμε πράγματα που μας αφορούν και που μαζί τους μπορούμε να προσπαθήσουμε για να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας. Προσωπικά, πρόσφατα μετακόμισα στον Πόρο. Αν και αρχικά, μέσα από συζητήσεις με φίλους που μένουν στο νησί, σκεφτόμουν πως η ζωή μου θα είναι πολύ πιο ήσυχη και ήρεμη εδώ σε σχέση με την Αθήνα όπου ζούσα, η πραγματικότητα με ξεπέρασε μιας και βρήκα πολλές ευκαιρίες που μπορώ να αξιοποιήσω στο νησί και γνώρισα εξαιρετικά ενδιαφέροντα άτομα. Το Smallville ήταν ένα από αυτές τις ευκαιρίες· αν σας ακούγομαι σαν κινητή διαφήμιση του πρότζεκτ, τότε σας διαβεβαιώ ότι έτσι μάλλον θα νιώσετε κι εσείς την πρώτη φορά που θα λάβετε μέρος σε μια τέτοια δράση.
Τελικά, είναι απλό να μιλάμε χωρίς να φοβόμαστε την κριτική: η ίδια η ομάδα και οι δεσμοί που δημιουργούνται μεταξύ των μελών της μας προστατεύουν και μας δίνουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται αρχικά, ώστε να μην ανησυχούμε για το τι μπορεί να ειπωθεί, αλλά να εστιάζουμε σε ό,τι θεωρούμε πως αξίζει και πρέπει να αναφερθεί.
*Το Crash Smallville Πόρος-Τροιζηνία-Μέθανα διοργανώθηκε από την Καθετή (katheti.gr) σε συνεργασία με τη Brutal Stories (brutalstories.eu) και υλοποιήθηκε µε την υποστήριξη της Ελληνικής Πλατφόρµας για την Ανάπτυξη στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράµµατος “Βιώσιµη Ευρώπη για Όλους”.
Συντάκτρια: Αναστασία Καρούτη
